vrijdag 31 januari 2014

Wat de pot schaft...

Tja...Eten!...Het is en blijft vaak een probleem voor mensen. Ja, ook voor mij, Ik ben echt geen uitzondering. Eten is iets waar ik tegenwoordig heel vaak over bewust over nadenk.
Nee, dit gaat niet over wat we eten vanavond...Dit gaat over wat ik gewend ben geweest om te eten en hoe lastig het is om een bepaalde gewoonte eruit te slijten. De laatste tijd denk ik vaak aan hoe mijn leven heel vroeger was op het gebied van eten. En ik moet eerlijk zeggen, mijn  eet opvoeding is ronduit belabberd geweest. Als peutertje lustte ik helemaal niets en om maar van mijn gemekker en gehuil af te zijn geweest, kreeg ik een boterhammetje van mijn ouders. Tja, leuk is anders, ben er niet boos om maar mijn ouders hadden het gewoon te druk, te druk met zichzelf, te druk met ruzie zoeken met elkaar...te druk met ..ja met wat eigenlijk?

Toen ik als 10 jarig meisje in een kindertehuis ging wonen, kreeg ik daar dingen op mijn bord, waar ik nog nooit van zijn levensdagen van gehoord had, laat staan gezien. Hele drama’s waren het eten daar, want in zo een groep met kinderen werkt weerstand als een zeer snelwerkend epidemie en als een kind iets niet wilde eten volgde de rest als een stelletje makke schapen...Natuurlijk werd er toen nog niet zo vaak over  bewuste voeding gesproken als nu en om je weerstand een beetje op peil te houden kreeg je een lepeltje levertraan..En neem maar van mij aan, die levertraan daar werd je echt niet vrolijk van...En hoe vreemd dit ook gaat klinken, toen ik in verwachting was van mijn eerste kindje kon ik nog geen aardappel koken en wist ik helemaal niet hoe ik iets gezonds moest klaar maken..Ik kocht toen uit een soort van wanhoop, een Blue Band basis kookboekje en zo rommelde ik maar iets aan...


Tja en daar stond ik dan ineens vanmiddag binnen bij "de Tuinen"en achter mij klonk de vriendelijke stem van de verkoopster. Kan ik u helpen? Ik vroeg wat productinformatie en ook nog het een en ander over de bereiding. De verkoopster, een meisje haast nog vertelde mij vriendelijk wat ze wist en haar eigen eet ervaringen en ik...Ik schaamde mij kapot, echt kapot, om alles wat ik niet wist, waar ik nog nooit van gehoord had, over mijn jeugd, mijn ouders,mijn overgewicht..maar ook over het feit dat ik niet aan mijn eigen kinderen zulke dingen heb kunnen leren, vanwege mij onwetendheid op het gebied van juiste voeding en de juiste hoeveelheden...Ze hebben wel haast alles leren eten en proberen, maar het was echt niet supergezond...Tja  Eten, ....Wat de pot schaft?

Petra...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten