Wie het kleine niet eert...

Dit is een prachtig spreekwoord, eentje wat mijn inmiddels overleden omaatje met liefde bezigde en dit leidde tot een zuinigheid van haar, waardoor men in het gezin echt haast alles kon kopen wat men begeerde. Natuurlijk heb ik dat van haar tot soms vervelend toe gehoord en er is veel meer van blijven hangen dan ik ooit had gedacht en toen destijds wilde. Want ik ben net als zij vroeger was, altijd op zoek naar goede aanbiedingen en leuke acties. Vanmorgen kwam ik een geweldig leuke actie tegen via Facebook en nadat ik de bon had uitgeprint sprong ik op mijn fiets, richting het Centrum van Utrecht. Ondertussen zwabberen mijn gedachten dan vaak over mijn manier van leven en de basis die mij vaak ontbrak om makkelijker op te kunnen groeien tot een stabiele jonge vrouw. Een winkel waar ik nog nooit naar binnen ben geweest, alleen ooit voor het raam naar binnen heb staan gluren en waarom ik niet naar binnen ging?..Omdat ik vond dat ik niet in zulke winkels thuishoorde.

Als ik ietsjes later door de deur naar binnen stap en door de dame vriendelijk begroet word, laat ik haar de bon zien en vertel haar dat ik een echte nitwit ben op het gebied van persoonlijke verzorgingsmiddelen. belangstellend vraagt zij of ik nooit de tijd nam om mijzelf op dat gebied iets te gunnen en een beetje beschaamd vertel ik haar dat er diverse omstandigheden waren, waardoor ik niet geleerd heb...dat ik al die prettige dingen waard was..Zij verteld mij heel vrolijk over de oorsprong van de heerlijke spulletjes in haar winkeltje, laat mij het een en ander zien en ruiken..en ondertussen zoekt zij wat spulletjes bij elkaar, en vraagt mij enkele persoonlijk gegevens.In verwondering kijk ik in de winkel om mij heen, de sfeer is rustgevend, het is er niet te vol met spullen...en voor mij nogal erg belangrijk als COPD patient, ...het ruikt er niet zo zwaar geparfumeerd.

Als ik iets later buiten sta, met in mijn hand een klein tasje, met daarin een aantal tubes met hand  crème, een folder, een soort van ja, wat is het een klein gebreid zakje en nog een aantal proefmaskertjes, voel ik ...mij eventjes, het rijkste en gelukkigste mens op de wereld, en denk ik weer aan mijn omaatje, mij zo liefdevol heeft geleerd...tja, wie het kleine niet eert....

Petra..