Begin vorige week vertelde ik al, ik zou vermoedelijk niet veel toe komen aan mijn blog.
Helaas bleek eind van de vorige week, dat er ook deze week niet veel terecht van zou komen. Nu vind ik dat natuurlijk vervelend voor jullie en mijzelf, maar eigenlijk vind ik de oorzaak ervan veel verdrietiger.
Al geruime tijd terug weten wij dat mijn man wat aan de slechthorende kant was. Gekscherend noemden wij het wel eens samen selectief doof of oostindisch doof zijn. Volgens diverse gehoortesten bleek hij wel een verminderd gehoor te hebben, en evenwichtsstoornissen horen daar vaak toch ook wel bij.... Maar het was zeker helemaal niet erg alarmerend of extreem hinderlijk..
Een tijdje terug begon mijn man ineens te klagen over plotselinge duizeligheid en extreme misselijkheid. Ineens viel het ons op dat hij grote moeite kreeg met een stukje wandelen. Soms liep hij een beetje slingerend viel hij spontaan ineens zomaar om. ...Soms was hij ook heel erg moe. Heel vreemd allemaal en hij bezocht met dit rijtje klachten de huisarts. Die schreef hem wat medicijnen tegen zijn klachten voor.Na een maandje medicijnen tegen misselijkheid en duizeligheid gebruiken, werden de klachten niet minder...Nee, integendeel..Het leek zelfs of ze erger werden...Ook had ik wel eens het idee, dat hij soms echt geestelijk wat afwezig was. In zichzelfgekeerd...
Twee weken terug besloten wij om maar weer eens met deze klachten naar de huisarts te gaan. Omdat mijn man eigenlijk geen " pieperd" is, besloot de huisarts hem met spoed door te sturen naar het ziekenhuis. De volgende ochtend werden wij al direct verwacht. Er werd besloten om eerst een aantal onderzoeken uit te gaan voeren, o.a. wat scans en nog andere testjes.
Nu heb ik meestal behoorlijk wat geduld, maar ik moet bekennen als er steeds maar heel weinig nieuws tot niets nieuws uit onderzoeken naar voren komt, ga je toch wel behoorlijk aan alles twijfelen. Natuurlijk heeft het ook geruststellende kanten. Tenslotte waren er ook geen levensbedreigende dingen, zoals tumoren op de scans te zien, maar toch....Opvallend vond ik wel dat in de afgelopen week een onderzoeker echt bedenkelijk keek. Heel bedenkelijk.
Direct na dit onderzoek wilde de KNO arts ons even spreken. Hij keek even in de papieren en uitslagen, terwijl wij samen aan het buro zaten. Hij vertelde ons dat het raadzaam was dat mijn man zo snel mogelijk ging leren liplezen. Ook fysiotherapie en logopedie volgen was volgens hem een must ...ook stelde hij een operatie voor ... een Cochecleair implantaat ..... Nu had ik daar nog nooit van gehoord maar het schijnt een soort van bionisch oor te zijn, waarvan een gedeelte geplaatst word in de binnenzijde van het slakkenhuis van het oor , een spraak processor en een gedeelte op het hoofd.
Er vielen ineens allerlei , dingen van de laatste tijd op zijn plaats. Zoals het moe zijn, zijn in zichzelf gekeerd zijn, soms wat achterdochtig en zijn plots opkomende onzekerheid....Maar ook bv het vermijdende gedrag om naar buiten te gaan. Jullie kunnen je misschien voorstellen dat er in de afgelopen dagen een heleboel op ons allebei afgekomen is, een ware rollercoaster van emoties, .....
Er moeten dingen gaan veranderen in ons leven, ....praktische aanpassingen moeten gemaakt en gedaan worden, diverse therapieën gevolgd en onderzoeken uitgevoerd maar vooral ook opnieuw en heel anders met leren elkaar communiceren.Een behoorlijke opgaaf, maar wel een die uiteindelijk vast wel wat vruchten af zal werpen.Leuk is anders, maar dit zijn dingen die kun je niet uitkiezen.
Dank u wel voor het lezen...
Wow Petra, wat heftig! Ik vind het echt heel jammer om te moeten lezen... Ik heb er eventjes geen woorden voor, ik ben er best van aangedaan! Hopelijk levert die operatie toch enige verbetering! Dikke knuffel, Eva x
BeantwoordenVerwijderenOoh, Petra toch! Heel veel sterkte hoor. Natuurlijk wel een opluchting dat je weet waardoor het komt, maar het brengt inderdaad wel heel wat met zich mee. Dikke knuffel!
BeantwoordenVerwijderenOh jeetje petra !!! Wat heftig zeg! !! Sterkte gewenst voor jou en je man!!! Xxxx
BeantwoordenVerwijderenWat heftig allemaal zeg , veel sterkte voor jou en je man!
BeantwoordenVerwijderenWat sneu in de eerste plaats voor hem maar ook voor jou. Gelukkig heeft liefde geen woorden nodig die taal blijven jullie spreken.
BeantwoordenVerwijderenAh joh, wat een vervelend nieuws, heel veel sterkte voor jullie allebei!
BeantwoordenVerwijderenHeftig hoor! Sterkte voor jullie. <3 Neem de tijd!
BeantwoordenVerwijderenGoh Petra dat is heftig zeg! Maar aan de andere kant wel fijn dat je nu een oorzaak van al die klachten weet. En nu maar gaan voor al die veranderingen die komen gaan. Hopelijk word het dan dragelijker voor je man. Beide heel veel sterkte gewenst. Dikke knuf… Xxxx
BeantwoordenVerwijderenHeftig! Dat een kwaaltje zo kan oplopen tot iets groots! Ik snap helemaal dat je door dit vreselijke nieuws niet echt aan je blog bent toegekomen.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop echt dat alles goed gaat met de operatie en dat het beter met je man gaat. Duimen maar!
Wat een heftige dagen hebben jullie meegemaakt!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte voor jullie beiden.
Oo wat heftig zeg! Ik wens jullie beide veel sterkte en een dikke knuf ❤️ X
BeantwoordenVerwijderenSterkte! Jullie komen er samen wel doorheen
BeantwoordenVerwijderenWat een naar nieuws, Petra. Dat wordt een flinke uitdaging maar wel eentje die jullie aankunnen want jullie zijn volgens mij ontzettend close. Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd. Knuffel Hennie
BeantwoordenVerwijderenJeetje, wat heftig om te lezen allemaal. Ik hoop dat de operatie wat meer verbetering levert. Ik snap heel goed dat je even niet in staat bent om te bloggen. Ik hoop dat jullie er samen doorheen komen en heel veel sterkte gewenst voor jullie allebei en een dikke, virtuele knuffel, lieve Petra!
BeantwoordenVerwijderenliefs
Hoe snel de dingen soms allemaal kunnen lopen en veranderen... heel heftig. Heel veer sterkte voor de komende tijd...
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte voor jou en je man, Petra! Ik duim dat de operatie voor wat verbetering zorgt! Dikke knuffel
BeantwoordenVerwijderen