A little bedtime story ...

Zachtjes sluip ik in het donker de slaapkamer in. Nee, ik moet proberen nergens tegenaan te stoten of te lopen. Ik vind het zelf ook niet prettig als ik wakker word  in de nacht, van een geluid in onze slaapkamer. In het donker hang ik mijn kleding over de stoel. Voorzichtig sla ik het dekbed open en ga zachtjes op het randje van het bed zitten. Ik voel zachtjes op het kussen..Tjonge jonge, hoe kan dit nu? 


Ik sta weer op van het bed, het kraakt zachtjes. Ik voel zachtjes op het nachtkastje. Ik herken het lampje in het donker en ook het verpakte keelsnoepjes dat er al een paar dagen ligt te wachten...Grrr meestal vind ik het fijn dat het zo donker is in onze slaapkamer, nu echt niet. Ik zie geen hand voor ogen...

 Ik buk zachtjes een stukje over het bed, en terwijl ik op mijn linkerhand steun , voel ik zachtjes met mijn andere hand tussen de kussens...Huh, hoe kan dit nu? Tjonge ....Onder mijn kussen dan? Ik til het kussen zachtjes op en wrijf zachtjes met mijn hand over het onderlaken..Eigenlijk voel ik mij een beetje vreemd, dit vind ik helemaal niet grappig!...Op de grond dan? ...Ik voel zachtjes, maar nee niets...Ik besluit toch in bed te kruipen...Zachtjes wroet ik mijn hand onder het hoofdkussen van mijn man....tjongejonge, hoe kan dit nu? Dan maar niet, mopper ik een beetje boos in mijzelf.

Iets later voel ik dat mijn man tegen mij aan kruipt..Ik zucht. Draaikont als mijn man is moet hij straks toch weer naar het toilet..Ik hoor de minuten zachtjes wegtikken en voel mij helemaal niet gelukkig op dit moment..Bekijk het, denk ik wat boos! ...Ik knip het lichtje aan en sta op uit het bed...Wat is er? vraagt mijn man behoorlijk slaapdronken. Ik vind dit echt niet lollig, Waar heb je hem gelaten?

Waar heb je het over? vraagt hij slaperig. Waar heb je hem gelaten? bijt ik hem boos toe...Geen idee, zegt hij zachtjes, terwijl hij uit bed stapt en zijn hoofdkussen optilt om er onder te kijken...hoe kan dat nu moppert hij, meer in zichzelf dan tegen mij...Hij gluurt tussen de richel achter het hoofdeinde. Volgens mij ligt hij daar , is ie gevallen toen ik het bed vanmiddag verschoven heb om het randje af te stofzuigen.

Ja hoor, Ik zie hem al... mompelt hij. Hij schuift het bed een stukje opzij en hengelt Smurfje erachter vandaan. Dank je wel, ...zeg ik zachtjes terwijl ik Smurfje van hem aanpak. Als we iets later in het donker weer in bed liggen en ik smurfje beet hou, klinkt zachtjes mijn naam door het donker...
"Je weet toch wel dat ik hem expres nooit zou verstoppen?"...Sorry, dat ik dacht dat je dit wel gedaan had... fluister ik terug...Ga slapen en houd die "blauwe vlo " maar goed vast, anders valt ie op de grond...klinkt het dan zachtjes ..

Iets later hoor ik mijn man zijn rustige ademhaling, Hij slaapt alweer...Ik aai zachtjes over het voetje van Smurfje,... voel mij veilig en denk bij mijzelf:..Niemand zal. denk ik ooit weten hoeveel ik in gedachten al aan je verteld heb..Hoe veel tranen je al opgevangen hebt....Hoe vaak je aanwezigheid al een troost is geweest...
Smurfje.. mijn kleine, zachte vriend..