vrijdag 15 juli 2016

Ik pakte de trein richting...tja geen idee....!


Mijn hart slaat even een slag over. Ik voel een denkbeeldig  koord, wat zich aantrekt rond mijn nek. Het bloed pompt als een razende door mijn aderen heen en ik voel dit op mijn slapen kloppen.  Ik pak mijn sleutels, mijn tasje en trek mijn jas aan. Een paar tellen later loop ik met snelle stappen door de straat. Op weg naar…? Geen idee, waar naartoe? ..Gedachten tollen door mijn hoofd.  Die gedachten vallen niet netjes geordend op zijn plaats, Nee ze dwarrelen kriskras over en door elkaar heen…verward! De tranen branden achter mijn ogen. Mijn hart bonkt als een waanzinnige in mijn borstkas en ik voel mij misselijk van de hoofdpijn, als ik ietsjes later aan kom op het station.  Gaat het wel ,mevrouw? klinkt de vriendelijke stem van de medewerkster van de spoorwegen. In een soort van trance antwoord ik dat het wel gaat en dan stap ik in de eerste de beste trein de het station binnen komt rollen.  Langzaam rijd de intercity weg uit het station…Op weg naar….?



Zelden voelde ik mij zo verdrietig,  alleen en zo intens ongelukkig als die 23ste februari, dat ik ons huis, onze poezen en mijn veilige thuisbasis onverwacht achter mij liet…. Echt helemaal niets meer willen, Bij niemand meer willen zijn.  Geen harde geluiden meer hoeven te ervaren, Geen strijd meer willen hebben,  ….Weer slapen, niet meer piekeren , geen grote problemen van anderen meer hoeven aanhoren… Geen chaotische toestanden meer hoeven zien. Niet langer het gevoel  hebben, zelf constant in het voorportaal bij de psychiater te zitten…. Niets… alleen rust!

Ondertussen heb ik een verklaring gekregen van wat de directe aanleiding was van de gebeurtenis die bij mij op die dag uiteindelijk “het licht” uit liet gaan ..Eigenlijk weet ik nog steeds niet zo goed wat ik aan moet met die wetenschap….. Het geeft mij een ontzettend verdrietig gevoel . Ook ben ik boos, verontwaardigd,  voel verwijt, wanhoop , hoop, teleurstelling,  angst en schaamte…Een kluwen van emoties, …Die nog steeds niet duidelijk te ontwarren zijn.  Vaak bezig met de ander zijn verleden, er voor de ander willen zijn,  opgezogen en uitgemangeld worden door invloeden die echt helemaal buiten jezelf liggen . Dat is niet goed voor mijzelf…Hierdoor ging ik helemaal voorbij aan mijn eigen wensen, noden,  behoeftes, waarden en normen …Daar werd ik letterlijk en figuurlijk ziek van…

Iemand los moeten laten van wie je nog steeds zielsveel houd , terwijl degene als mens niet slecht voor je is. Dat is ontzettend pijnlijk.  Niemand kiest het uit om geestelijk zo zwaar ziek te worden en zulke vervelende dingen te doen en zeggen tegen zijn aller, allerbeste maatje.  Ook het weten dat het nooit niet zou verbeteren, maar nog veel verder achter uit zou gaan …Zo stond ik die middag daar op het station van Utrecht. …verdrietig, getroffen, verslagen…Op weg naar….Tja….hoe pijnlijk ook, ….Een nieuw leven?

Lieve, lieve lezers en onwijs trouwe volgers, Zoals jullie gemerkt hebben heb ik al een heel tijd niets meer geschreven Het schrijven gaat mij erg moeilijk af…Ik vind het ook wel erg moeilijk om er  veel over de situatie te zeggen omdat de situatie voor alle direct betrokken best wel erg privacy gevoelig ligt. Ook heb ik al die maanden geen enkele foto gemaakt of iets wat gerelateerd is aan mijn blog gedaan. Toch ga ik proberen af en toe weer een artikel te plaatsen. Al zal dit zeker niet echt al dagelijks zijn.  Ik wil jullie graag bedanken voor de vele mails en de lieve kaart die ik ( ondertussen  ) van jullie gekregen heb…Knuffel Petra
 


15 opmerkingen:

  1. Ik weet niet wat er precies allemaal aan de hand is maar ik wil je wel veel sterkte wensen, dat lijkt me het beste in deze situatie. Ik hoop dat verder alles goed met je gaat!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey lieve Petra... Tranen in mn ogen... Maar zo fijn om weer iets van je te lezen/horen.
    Ik weet niet veel meer te zeggen dan neem je tijd... En wil je dan ook alle kracht toewensen in deze moeilijke periode. Een hele dikke knuffel van mij. Mss ooit eens in real life ;-) Xxxx Mandy

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ach meid toch..wat een verhaal; heel veel sterkte in deze moeilijke periode van je leven.
    Heel fijn om weer wat van je te horen.
    Liefs van een " stille" volger.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Petra ! wat waren wij toch allemaal ongerust. Het geeft mijn hart wat rust nu ik iets van je heb gehoord . Ik wens je alle kracht om er weer boven op te komen , veel liefs ❤️

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heftig en zwaar voor je. Fijn om toch een teken van leven te zien. Vele met mij waten zo ongerust, iedereen draagt je een warm hart toe. Ik hoop dat je nu weer wat geluk mag ervaren en doe rustig aan Petra. Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik wens je veel kracht, liefde en wijsheid toe. Neem de tijd die je nodig hebt, zet de stappen op je nieuwe pad behoedzaam en probeer te voelen wat goed voor jou is. 💗

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve Petra, ik was erg ongerust maar nu ik je toch eventjes heb gehoord voel ik mij nu al stuk beter. Ik wens je veel kracht en liefde ❤️Dikke knufje !!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heel veel kracht, liefde en sterkte toegewenst! Blij om eindelijk weer iets van je te horen!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hé lieve Petra, we misten je al ontzettend en vroegen ons af wat er aan de hand was. Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe! x ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Lieve petra ik maakte al zorgen :( . Sterkte!!! Den aan je!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Heel veel sterkte lieve Petra.. Ik maakte me erg zorgen over je en ben blij dat je weer terug bent. Doe het gewoon op je eigen tempo en we zijn er allemaal voor je als je ons nodig hebt. Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Lieve Petra,
    Ik heb dit artikel nu al vier keer gelezen en weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Alleen dat ik super blij ben weer iets van je te lezen/horen...welkom terug <3 xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Oh wat ben ik blij wat van je te horen! We hebben ons enorme zorgen gemaakt om je. Hele 'zoektochten' zijn er geweest naar je. Weet niet of je daar iets van mee hebt gekregen. We kregen al gauw in de gaten dat je een vreselijk moeilijke tijd doorging. Neem je tijd, pas goed op jezelf. Heel veel sterkte Petra! <3 <3

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat fijn dat je er weer bent! En wat afschuwelijk om te horen hoe zwaar en eenzaam je je hebt gevoeld. Ik hoop dat je inmiddels een beetje in de goede richting bent. We hebben allemaal heel erg aan je gedacht.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat fijn dat we weer wat van je horen. Wens je heel veel sterkte toe in alles en hopen dat je je eigen weer terug vindt. Veel liefs. Agneta

    BeantwoordenVerwijderen