zaterdag 19 september 2015

Eikelbijten ...



Begrijpt u ?..vraagt ze vriendelijk, maar met een enigzinds verveelde ondertoon. Nee, ik begrijp het helemaal niet!..Aan haar ademhaling hoor ik dat ze een zucht onderdrukt. Ze begint op nieuw aan haar verhaaltje..Ik hum van tijd tot tijd, want ja . Ik begrijp de voorwaarden voor de regeling best goed. Geen enkel probleem...Dus u kunt het dan verzenden via het internet!...Ja dat had gekund,.....Inderdaad  maar ik kan het bewijsstuk niet opsturen via het internet, ik heb dat stuk namelijk niet digitaal. Dat vertelde ik daarnet toch aan u?.... U heeft geen computer? vraagt ze dan vriendelijk..Ik kan mij beheersen. Eerlijk is eerlijk, dat kost mij verdomd veel moeite!..Het bloed pompt door mijn aderen aan mijn slapen, de stoom komt uit mijn oren en de vlammen komen ondertussen uit mijn neus gaten...Ondertussen maken mijn hersenen overuren...Stel ik nu zo een uitzonderlijk moeilijke vraag of hoe zit dat?

Ondertussen ben ik in staat om met mijn kop op het buro te slaan van pure frustratie en keihard te gaan gillen tegen haar....Maar om mijn pannetje niet behoorlijk te laten overkoken, kladder ik van pure nijd maar een "geeltje" vol ...Mevrouw, ik vraag u nu nogmaals vriendelijk, doch uitermate dringend mij een aanvraag formulier op te sturen en meer niet!....Wij geven de voorkeur aan digitaal verzenden, zegt zij tegen mij....10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2...( tik zeer geirriteerd met mijn nagels op mijn buro)....1....en haal even heel diep adem!


Ik geef de voorkeur aan een formulier omdat ik de gevraagde stukken niet digitaal toe kan zenden, de stukken zijn niet digitaal!....Heeft u voor mij een BSN nummer?...Ja hoor, en ik noem mijn BSN nummer....Ze vraagt aan mij ons adres en zegt, dat ze het aan mij toe gaat sturen...Euhhh mevrouw, zegt ze vriendelijk, ik hoop op uw begrip, want waarschijnlijk heeft u het formulier niet morgen al in de bus...Geeft niets, ik heb geen haast. Mijn sarcasme in deze laatste opmerking kan haar vast niet ontgaan zijn. Het druipt namelijk haast van mijn tafeltje af...

Natuurlijk vragen jullie je nu af waar dit over gaat...Het bovenstaande is ongeveer het laatste gedeelte van een telefoon gesprek, wat ik vrijdagmiddag voerde met een dame van een instantie...Natuurlijk kan de dame in kwestie er weinig aan doen dat ze haar instructies heeft gekregen...Alleen tot in den treure uit moeten leggen dat je een, helemaal 100% echt velletje papier ( weet je wel, wat gemaakt is van heel kleine houtsnippertjes ) in A4  formaat niet door de PC gestampt krijgt omdat het niet gedigitalisseerd is, omdat dat toen nog helemaal niet zo normaal was om dat te doen......Dat vreet veel energie, vooral veel negatieve energie..... Tsssss....





11 opmerkingen:

  1. Leuk geschreven, ik heb het ook al eens meegemaakt en mijn bloed begon ook te koken en kon die mevrouw uit de telefoon sleuren dat moment hahaha :) X

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hihi ik dacht eerst met de titel waar gaat dit heen?? Maar zeker frustrerend als mensen soms zo omslachtig kunnen doen terwijl je een doodnormale vraag stelt.. Nu hopen dat het niet te lang duurt voor het papier bij je thuis is.

    Liefs Agneta

    BeantwoordenVerwijderen
  3. shhhhhh mijn bloed begint heel vaak te koken en het ergste is je kan het niet aan mij zien hahahaha :D en dan schrikken mensen ineens

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leuk geschreven! Ik word meestal niet zo heel snel boos aan de telefoon, maar één keer was mijn vriend door zijn enkel gegaan en kon hij niet meer lopen en wilde geen enkele dokter helpen (we woonden daar pas net en hadden ook nog geen huisarts daarom) en toen werd ik wel heel boos en heb ik gezegd dat ik het nogal belachelijk vond dat ze mensen die hulp nodig hebben gewoon hulp weigeren.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. oohh, die irritaties bij zo'n telefoongesprek. Ik kan het wel herkennen. Leuk geschreven artikel!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel herkenbaar dit! Verschrikkelijk.. je schreef dit leuk !

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sommige telefoongesprekken kunnen inderdaad zo hatelijk zijn! Een van de redenen waarom ik het altijd vermijd om te bellen, ik kan het gewoon niet goed ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Al goed dat je dan niet voor haar stond. Als ik dat voorhad....och rologen hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Enkele jaren geleden ben ik eens 'ontploft' aan de telefoon. De dame in kwestie had goede bedoelingen, maar het kwam zéér verkeerd over. Dat had ze na een x-aantal minuten, gelukkig, zelf ook in de gaten en ze bood haar excuses aan.
    Leuk artikel met een zeer leuke en nieuwsgierige titel!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ooohja, zo herkenbaar! Vreselijk!!

    BeantwoordenVerwijderen